อย่ากินตามอารมณ์

           บางทีเราก็ไม่ได้หิว แต่ก็มันอยากกิน บางครั้งกินเพราะรู้สึกว่าได้ระบายอารมณ์ รู้สึกดี มีความสุข บางครั้งก็กินเพราะประชด ตกลงแล้วเรากำลังมีชีวิตอยู่เพื่อกิน ใช้การกินเป็นเครื่องสนองอารมณ์  ก็ไม่ผิดถ้าคุณไม่ได้กำลังอยู่ในโปรแกรมลดน้ำหนัก ดังนั้นบอกได้เลยว่า ถ้าอยากผอมจริงๆ

ใช้ของกินเป็นที่ระบายอารมณ์

           บางครั้งบางคราว เราต่างมองหาความสุข ความสบายใจ จากปลายช้อน  หลายคนกลับใช้อาหารเป็นเครื่องมือต่อกรกับความโกรธ ความหงุดหงิด  ความเครียด ความเบื่อ และความเหนื่อยล้า

คุณกินตามอารมณ์ใช่หรือไม่

          ไม่ว่าด้วยเหตุจูงใจใด การกินสนองอารมณ์ คือการกินเพราะสาเหตุนอกเหนือจากความหิวทางกาย  ถ้าคุณไม่แน่ใจว่าคุณทำเช่นนี้หรือเปล่า ลองตอบคำถามต่อไปนี้ดู

* คุณกินเวลาที่คุณไม่หิวหรือเปล่า

* คุณกินและกินต่อไปไม่หยุด ทั้งๆที่อาหารรสชาติไม่ได้เรื่องหรือเปล่า

* คุณกินเวลาคิดหาอย่างอื่นทำไม่ได้หรือเปล่า

* คุณกินเวลาอารมณ์อ่อนไหว เช่น เหนื่อย หงุดหงิด หรือวิตกกังวลหรือเปล่า

* คุณกินหลังจากการทะเลาะวิวาท หรือสถานการณ์ตึงเครียด เพื่อให้จิตใจสงบลงหรือเปล่า

* การกิน เป็นวิธีโปรดของคุณในการสร้างความสุขตามลำพังหรือเปล่า

* คุณกินเพื่อให้รางวัลตัวเองหรือเปล่า

* คุณกินต่อแม้ว่าจะอิ่มแล้วหรือเปล่า

ถ้าตอบว่าใช่

          แสดงว่าคุณกำลังกินเพื่อตอบสนองความรู้สึก ไม่ใช่ความจำเป็น  คุณอาจจะควบคุมอาหารได้ผล แต่น้ำหนักส่วนเกินก็จะตามกลับมาหลอกหลอนคุณได้เรื่อยๆ

          นอกเสียจากคุณจะออกมาเผชิญหน้ากับปัจจัยภายใน ที่กระตุ้นให้เกิดอาการกินแบบพร่ำเพรื่อ  เนื่องจากอารมณ์และอาหารไม่มีวันหายไปจากโลก  คุณต้องเรียนรู้ที่จะจัดการกับมันทั้งคู่ตราบใดที่คุณยังมีลมหายใจ  นี่อาจเป็นวิธีการลดน้ำหนัก ได้อีกทางหนึ่ง

.

ไอเดียจากหนังสือ ฟิตใจให้หุ่นสวย Think Thin Be Thin  ผู้แต่ง ดอริส ไวลด์ เฮลเมอร์ริ่ง ,ไดแอน เฮลส์ , ผู้แปล บุญศรี ศรีรัตนบุญชัย

กลับหน้าแรก